Nabeschouwing, maar dan 6 jaar later.



Ik weet nog dat we, toen we terug waren, nog weken het onwerkelijke gevoel hadden dat we echt al die mooie parken hadden gezien. 
In de winter kwam er op een van de NPO zenders een documentaire die volgens mij iets heette als Earth Flight. Een van de afleveringen ging over de vogels die over het Amerikaanse continent vliegen. Onder andere de Pelikanen in het Westen en de Eagles over de Grand Canyon. En dan besef je maar weer eens dat we daar allemaal waren geweest en aan diezelfde canyon hadden gestaan.

Op onze vakanties binnen Europa hebben we altijd genoten, maar wij vonden dit toch wel van een andere orde. Elke dag een ander landschap en alles met eigen schoonheid. 

Hoogtepunten zijn dan ook bijna niet te benoemen. Wij waren diep onder de indruk van het natuurgeweld in Yosemite. Misschien ook omdat het ons eerste park was, heeft dit een speciaal plekje. Maar ook de desolaatheid van Death Valley vonden we fantastisch. En Zion... Zion staat, ook 6 jaar later, in de top 3 van mooiste parken. Zelfs terwijl we er alleen maar doorheen reden. En Moab! De omgeving van Moab behoort voor ons tot een van de mooiste waar wij geweest zijn. Eerlijk gezegd vond vooral ik Canyonlands indrukwekkender dan de Grand Canyon. Waarschijnlijk ook omdat we in Canyonlands vrijwel alleen waren. Maar toch, als je dan eindelijk aan de GC staat, die je voorheen alleen maar van plaatjes kent, dan is dat toch wel even een overtreffende trap van jezelf nietig voelen ten overstaande van de kracht van de natuur.
Ook al waren we in september, op wat wolken in San Francisco en Monument Valley na, hebben we al die tijd fantastisch mooi weer gehad. We hadden een fijne huurauto, prima hotels (soms niet op de ideale locatie, maar toch) en de vluchten verliepen voorspoedig.

Kortom: we hebben een fantastische vakantie gehad!

Was het dan alleen maar leuk? Nee. 

We kunnen ons nu niet meer voorstellen dat we naar een reisbureau stappen en dan een kant en klare reis kiezen. Dat zouden we ook nooit meer doen. Daar hebben we echt wel wat dingen mee gemist. Kort gezegd is bijna alles te gehaast. Het is natuurlijk gekkenwerk om in een rondreis van 21 dagen (de extra dat LA hadden wij zelf toegevoegd) het bekende rondje te doen inclusief Moab en Durango. En dat merk je aan dingen die achteraf best jammer waren. Zoals maar één (1!) overnachting in (de buurt van) Yosemite. Geen overnachting bij Zion, niet overnachten bij Monument Valley maar in Kayenta of all places en de omweg naar Durango was best leuk, maar ging eigenlijk nergens over. Veel te weinig tijd. Dus een typische reisbureau rondreis. Achteraf begrijp ik ook niet waarom we ons niet wat beter in hebben gelezen. In Page was het op het moment dat wij er waren niet zulk mooi weer. Dus waarschijnlijk hadden we de Antelope Canyon toch niet kunnen bezoeken. Maar we wisten van het hele bestaan niet af! En die bocht in de rivier (Horseshoe Bend) is dat ook in Page? Tsja... dat heb je als je wel een boekje koopt maar dat pas echt leest als je terug bent.
Zo hebben we Alcatraz ook niet bezocht en hadden we achteraf, als we op tijd waren vertrokken, best een wandeling kunnen doen in Zion. Of in Bryce want dat vonden we nu eigenlijk wat tegenvallen. 

We hebben wel ontdekt dat we Amerika een fantastisch land vinden om rond te reizen. We kijken niet op een paar dollar hier en daar, doen daarom soms volstrekt onnodige uitgaven (2 keer over de Golden Gate, duur parkeren, voor een dag betalen en na 10 minuten weer weg zijn, dat soort dingen), rijden wel eens verkeerd, slaan sommige to-do's al dan niet bewust over, maar genieten ons suf.

We vinden deze manier van vakantie vieren heerlijk. Lekker met een goeie auto rondtrekken en steeds nieuwe dingen zien. We vinden het fantastisch!

30 September en 1 Oktober: Terug naar huis...


Vanmiddag om 18.00 gaat de vlucht terug. 
We besluiten lekker uit te slapen en zo laat mogelijk uit te checken. We zijn nooit zo goed in zo'n laatste dag en vinden het ook niet zo handig om nog iets te gaan doen en dan in de file terecht te komen en dan de vlucht te missen. Dus een relax dag vandaag.

We checken dus klokslag 12.00 uur uit, en rijden naar het vliegveld om de auto in te leveren. Maar dat gaat zo belachelijk snel dat we al om 12.20 uur op LAX staan... Dus...
Het duurt nog een uur voor we in kunnen checken en we brengen de tijd vooral door in verbazing met wat sommige mensen allemaal mee willen nemen en in hun koffers proppen. Ik weet niet wat de gemiddelde Amerikaan aan bagage mee mag nemen, maar het lijkt erop dat dit hier en daar toch zwaar overschreden wordt. Maar goed, dan kunnen we toch in gaan checken en kunnen we de koffers kwijt. Er is hier niet echt de keuze om nog te wachten met security enzo, dat gaat zo ongeveer in een moeite door. En ook nu dus weer schoenen uit en door de scan. 

Daar blijkt dat we verwend zijn met Schiphol, want hier is na security nog wel erg weinig te vinden aan winkeltjes en eettentjes. 
We kopen nog wat parfum en vinden dan ergens een plaatsje om wat te lunchen. Een ouder echtpaar vraagt of ze aan mogen schuiven en dat levert een leuk gesprek op. Zij (hij begin 80 en zij eind 70) zijn op weg naar Engeland waar ze een roadtrip gaan doen πŸ˜„ Fantastisch toch, op die leeftijd!
De tijd ging zo best snel voorbij en voor we het weten is het 17.00 uur en mogen we boarden. Geheel volgens planning gaan we een uur later de lucht in. 
De vlucht duurt natuurlijk veel te lang, 11 uur, maar het eten is heel prima en het entertainmentsysteem heeft best wat leuke films. Keurig op tijd landden we om 13.50 uur op Schiphol, waar mijn ouders al op ons staan te wachten.

Dit was met recht een supergeweldige vakantie in een fantastisch mooi land. We hebben op een haar na 4000 mijl gereden maar we hebben genoten van elke meter!

29 September: Los Angeles



Eerst maar eens een beetje uitslapen en pas om 10.30 uur gaan we op weg. Dat is ook wel eens lekker en hebben we deze vakantie eigenlijk nog niet gedaan.
We gaan eerst op zoek naar de Hollywood letters. We komen terecht op Mulholland Drive, stoppen daar ergens random en horen toevallig een gids vertellen dat dit zo'n beetje het best uitzichtpunt op de letters. Ha, staan we toevallig goed hier en inderdaad krijgen we de letters er goed op.




Dan door naar Hollywood, de Walk of Fame. We hadden hier toch wat meer glitter en glamour bij voorgesteld. Afgezien van de sterren op de stop en een heel klein stukje bij Mann's Chinese Theater had het elke willekeurige straat kunnen zijn. We doen nog wat boodschappen bij het Kruidvat (CVS), krijgen ook daar weer een halve meter aan bon voor 3 dingen, en gaan weer verder met de auto, nu naar Venice Beach.


Daar vonden we dus geen bal aan. Mensen die half stoned rondlopen en denken dat ze leuk zijn, dat zien wij toch anders. Jammer van de 10$ parkeergeld maar we gaan hier weg en we rijden lekker terug naar Santa Monica, dat vonden we wel leuk. 
We lopen lekker wat rond op de promenade, kopen kerstkaarten (...) en gaan we nog naar een supergrote winkel van Barnes & Noble. Uiteraard moet ik hier een boek kopen! 
Dan wordt het al weer tijd voor het eten en we gaan op het terras van Barney's Beanery zitten en kunnen ondertussen kijken naar alle straatartiesten die proberen het publiek te vermaken. Sommigen hebben hiervoor meer talent dan anderen πŸ˜‰


Tegen 19.30 uur zijn we terug in het hotel, moe maar voldaan na een drukke dag in Los Angeles.

28 September: Van Palm Springs naar Los Angeles




Vandaag is de laatste echte rit; 110 mijl naar Los Angeles.
We gaan deze geweldige auto nog missen!
Rond 09.30 uur rijden we weg bij het hotel. Het is al lekker warm, ook vandaag laat het weer ons niet in de steek.


We stoppen onderweg voor een broodje, koffie en een beetje benzine. 
Tegen 13.00 uur zijn we in het Crowne Plaza, het hotel waar we 3 weken geleden de vakantie ook zijn begonnen. We kunnen al inchecken en ook hier krijgen we dit keer een kamer met een king. 
Dan gaan we 'de stad' in. Eerst naar Santa Monica. Dat is een erg leuk stuk LA. Overigens wel op een half uur rijden van ons hotel. Dat zegt iets over de afstanden hier 😲





We lopen natuurlijk over de beroemde pier, waar zelfs een achtbaan op staat en shoppen op de promenade die twee blokken achter de boulevard ligt. We lunchen bij een Italiaan (we eten zo heerlijk gevarieerd deze vakantie...)

Na de lunch gaan we nog wat shoppen: Jurgen koopt een t-shirt en slippers en ik een zonnebril en slippers. 
Wel bijzonder: midden op de promenade zit dan een Tesla 'winkel'. 


Tegen 18.00 zijn we weer bij het hotel. Even bijkomen en de zooi reorganiseren. Eigenlijk wilden we in de stad eten maar daar hebben we geen energie meer voor dus eten we in het hotel. Een slechte keuze want het eten is niet bijzonder en het duurt een eeuwigheid voordat het komt. Erg on-Amerikaans.

27 September: Van Scottsdale naar Palm Springs



En alweer staat de wekker om 08.00 uur. We rusten deze vakantie niet Γ©cht uit haha! 
Op naar Palm Springs; toevallig slapen we ook daar in een Saguaro hotel. We zijn benieuwd welke kleur we daar zullen krijgen.

Het is een aardige rit, zo'n 280 mijl, en bovendien willen we nog langs Joshua Tree NP waar we praktisch langs rijden.

We rijden het NP in vanaf de zuidkant. Het is een samenkomst van 2 woestijnen, de Colorado en de Mojave desert. Droog dus, maar toch genoeg te zien hier, zoals een 'bos' van cholla catussen, rond afgesleten rotsen en eindelijk zijn ze daar dan: de Joshua Trees. 




Eerst zien we alleen enkeling en moeten we moeite doen om die fatsoenlijk op de foto te krijgen. 

Maar al snel staan ze gewoon langs de weg en maken we al rijdend de mooiste foto ever van een Josua Tree (die in 120x80cm op plexiglas aan de muur eindigt. De foto hΓ©, niet de boom πŸ˜„). 


We stoppen hier en daar voor een foto maar het is te warm om echt stukken te lopen en bovendien zijn we ook een beetje moe van alle indrukken dus een middagje aan het zwembad is ook erg aanlokkelijk.

Onderweg naar het hotel schrik ik me nog een hartverzakking. Heel de vakantie wil ik al een foto maken van die typische Amerikaanse brievenbussen die hier op rijtjes bij elkaar staan zonder dat er een huis te zien is.

Maar telkens zijn we te laat en kunnen we precies geen foto nemen. Jurgen zit beter op te letten dan ik, we rijden hier zo ongeveer alleen, en maakt ineens een noodstop. Ik vraag me al af welk beest er in de gril zit, maar het blijkt dat hier een leuk rijtje brievenbussen staan...
Nou ja, de foto is leuk geworden πŸ˜‚


Dat lukt half want tegen 15.00 uur zijn we bij het hotel, dit keer krijgen we de oranje kamer. Toepasselijk!




We zetten de koffers op de kamer, kleden ons om en gaan lekker naar het zwembad. 
's Avonds eten we heerlijk bij Tinto, het restaurant bij het hotel. Hier eten we een mix van tapa's en Argentijns. Erg lekker!

26 September: Van Tusayan naar Scottsdale



Om 05.30 uur staat de wekker... auw! Maar goed, snel aankleden en op naar de rim om de zonsopkomst te zien. Het is vroeg en KOUD! De auto zegt 35F. Dat is rond het vriespunt. Daar sta je dan in je hoodie πŸ˜…
Maar goed, het is wel mooi! Onderweg van de auto naar de rim zien we een kudde muledeer, ze staan heel dichtbij te grazen en zijn veel groter dan je zou denken (dus misschien waren het Elk?)

De zonsopkomst is koud maar mooi. Langzaamaan kleurt de canyon roze, oranje en dat is toch wel heel bijzonder. 




Na heel veel foto's rijden we terug naar het hotel en gaan nog lekker een uurtje terug naar bed, wekker om 08.00 uur!
Als we voor de tweede keer vandaag opstaan, gaan we lekker ontbijten in het hotel. Dat is een prima ontbijtje dus we kunnen er weer tegen. 
Dan weer alle spullen in de auto en uitchecken. Bestemming voor vandaag: Scottsdale! Het is zo'n 230 mijl en we rijden er in een keer naar toe.
Het is vandaag weer erg warm, dus veel meer dan tanken doen we onderweg niet. 
Rond 13.30 uur zijn we in het hotel. Dit is een erg leuke van de keten Joie de Vivre, een Saguaro. Elke deur heeft een kleur, en dat is gelijk ook de thema kleur van de hotelkamer. Erg leuk gestyled. Wij hebben knalroze en inderdaad is dat duidelijk doorgevoerd in de kamer πŸ˜ƒ


We frissen ons op en gaan op onderzoek uit. We komen uit in Old Town Scottsdale. Dat ziet er erg leuk uit met winkeltjes en restaurantjes, allemaal in een oude sfeer. Je verwacht er elk moment een cowboy.


We gaan lunchen in de Cider Mill. Schattig eettentje waar volgens de kaart alles zelf gemaakt wordt. Ook het rootbeer en dat wil ik wel eens proberen.
Jurgen is verstandig en neemt een cola, maar ik krijg dus rootbeer. En dat is heel erg vies. Een soort kruising tussen hoestsiroop en hubba bubba kauwgom. Ik drink dus niet overdreven veel en dat valt de serveerster ook op; ze komt vragen of ik het wel lekker vindt. En na mijn eerlijke antwoord, nou ja ik heb gezegd dat ik het niet zo lekker vond, kreeg ik zonder er om te vragen een ander drankje wat niet op de rekening stond. Netjes hoor want ik bestel tenslotte zelf en als ik het dan niet lust is het jammer voor mij. Maar hier dus niet. De sandwiches waren trouwens erg lekker.

Het is erg warm hier dus als we het wel weer gezien hebben gaan we lekker naar het zwembad. Lekker veel ligbedden hier met dikke matrassen dus we houden het wel even uit.

's Avonds eten we in old town bij een Italiaan. Ook dat smaakte prima. 

25 September: Van Page naar Tusayan


De wekker staat om 08.00 uur, maar we moeten echt even wakker worden. 
Rond 09.15 uur checken we uit en gaan we 'ontbijten' bij de supermarkt. En daarna op naar de Grand Canyon!
Gelukkig is het ook vandaag maar 140 mijl rijden dus hebben we de tijd. Het landschap wordt eerst bergachtig, we komen zelfs door Gap haha! Daarna is de horizon opeens helemaal plat.


We stoppen bij een uitkijkpunt over een canyon (niet dΓ© canyon) in beheer van Native Americans. Dus ook hier weer entree betalen en ook hier voelen we ons toch enigszins afgezet. 
Het uitzicht valt in ieder geval compleet in het niet bij wat we zien als we de south rim bereiken en al helemaal bij wat we zien als we stoppen bij Desert View.... Wauw!




Het is niet zo goed te beschrijven hoe groots dit is. Je hebt het al heel vaak op TV en in tijdschriften gezien, maar het is toch wel van een heel andere orde als je nu zelf aan de afgrond staat van dat enorme gat in de grond!
En je kunt ook echt aan de rand staan, want er staan op maar heel weinig plekken hekken. Bijzonder. 
We rijden naar Grand Canyon Village en stoppen nog een paar keer bij uitzichtpunten. Daarna gaan we op zoek naar het hotel, dat we een beetje kwijt zijn. 
Als we het gaan vragen blijkt dat we niet in GC village zitten maar net buiten het park in Tusayan. Dat had wel eens duidelijker in de papieren mogen staan. Nu ligt Tusayan maar een minuut of 10  rijden van het park, maar het gaat om het idee.
Eenmaal daar is het hotel zo gevonden en checken we in. Dan gaan we terug naar het park en lopen een paar mijl langs de rim. Steeds nieuwe uitzichten, prachtig!


Tegen 17.30 uur gaan we terug naar het hotel, we hebben honger! We hallen pizza/pasta to go aan de overkant en eten dat op de kamer op. We gaan niet al te laat naar bed want we willen de zonsopkomst zien dus de wekker staat om 05.30 uur.... Dat is dan vakantie...