Tegen 09.00 uur rijden we weg bij ons hotel. We gaan vandaag naar Kayenta, via het Four Corners Monument.
Maar eerst nog even langs de supermarkt voor brood, ijs en koffie. We tanken de auto vol en halen nog wat cash geld.
Zoals gezegd komen we langs het Four Corners. Dat klinkt groter/meer dan het is. Allereerst is het Navajo Nation en dat zal je weten ook. We moeten 3$ per persoon aan toegang betalen en overal rondom het midden van een soort plein staan veel mensen met kraampjes waar vooral sieraden en pottery verkocht wordt. Maar goed, als je dat allemaal doorstaan hebt (en het valt ons op dat de gemiddelde native die hier met een kraampje staat, behoorlijk chagrijnig is), sta je dan wel in 4 staten tegelijk: Arizona, Nevada, Colorado en New Mexico.
Dat was dan ook wel het hoogtepunt van deze tourist trap, dus we hebben het snel weer gezien en gaan door.
Het is nog steeds erg warm, maar het raakt inmiddels behoorlijk bewolkt. De natuur om ons heen wordt steeds meer oranje, en dat heeft zelfs z'n weerslag op de lucht, want het lijkt alsof de wolken een oranje onderkant hebben... zou het hier dan sinaasappelsap regenen 😆
Dan komen de buttes (een woord waarvan we nog steeds niet weten hoe je dit uit moet spreken) van Monument Valley in beeld, en in je hoofd hoor je de hele tijd de tunes van de bekende (oude) western films. Want dit is wel een decor wat je kent uit de gemiddelde cowboy film. We hebben eerst nog niet helemaal door dat we af moeten slaan, zien in de verte de monolieten en denken: is dit alles? Kun je er niet dichterbij?
Maar dat kan dus wel, we hadden alleen even het bord gemist.
Ook Monument Valley is Navajo Nation dus ook hier is de pas niet geldig. Toegang hier is 5$ per persoon. Niet helemaal in verhouding met de toegang van vanmorgen, maar gelukkig is het hier het wel meer dan waard.
We rijden de 17 mile drive die behoorlijk hobbelig is wegens de vele gaten in het wegdek (alhoewel wegdek misschien een beetje teveel eer is). Je snapt wel dat de zwarte auto na deze 17 mijl niet bepaald meer zwart was.
We stoppen geregeld voor foto's. Het grappige is dat alle monolieten namen hebben, King on his throne, The bear and Rabbit, Three sisters. Maar zelfs wij hebben niet voldoende fantasie om bij elke naam te begrijpen hoe die is verzonnen. Alhoewel wij in een van de foto's hierboven dan weer heel duidelijk een kip zagen!
Tegen 16.00 zijn we bij ons hotel in Kayenta. Kayenta is ook Navajo Nation en of het toevali is of niet: de dame achter de receptie is erg kortaf en verre van vriendelijk.
Het is warm, dus ik ga lekker even zwemmen. Jurgen heeft niet zo'n zin en blijft op de kamer.
Dan gaan we op onderzoek uit voor het eten. Kayenta is een wonderlijk plaatsje. We kunnen niet precies de vinger erop leggen, maar er hangt gewoon een beetje gekke sfeer. Het avondeten wordt dan ook een voedzaam diner van de Mac...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten