We staan weer op tijd op want we hebben vandaag een behoorlijke rit voor de boeg; we gaan naar Death Valley! Maar dat is wel 340 mijl (544 kilometer). Dat klinkt niet zo heel ver/lang maar de gemiddelde snelheid op de highway is ongeveer 65 mijl.
We maken nog even een tussenstop voor het ontbijt; water hebben we gisteren al gekocht, en ijs halen we uit de machine op de gang van het hotel.
Omdat er geen weg door het Sequoia National Forest loopt, moeten we helemaal onderlangs over Bakersfield. Tot die stad is het niet echt een spannende route. Daarna wordt het landschap steeds droger en dorder en rijden we de Mojave Desert in. Maar niet alleen de omgeving wordt droger, ook het peil in de benzinetank zakt gestaag. En omdat we weten dat het straks lang duurt voor we weer kunnen tanken, zitten we al een tijdje uit te kijken naar een benzinepomp. Maar er is ook al een heel tijdje helemaal niks...
Zo langzamerhand krijgen we het wel wat warm en dat ligt niet alleen aan de behoorlijk hoge temperatuur. Vervolgens missen we, heel dom, ook nog de afslag naar Ridgecrest. Maar: we zien wèl een bord waarop staat dat next gas over 14 mijl is. Wij kunnen er nog 80 dus dat komt goed. En inderdaad zien we niet veel later een Mobil.
Maar, en dit verzin je niet, de benzine is op! Bij de pomp dus! 😲Probleempje, wat nu?
Gelukkig weet de pompbediende raad; volgens hem is het eerstvolgende benzinestation 10 mijl verder. We hebben geen keus en rijden dus 10 mijl door en inderdaad, in de verte doemt de vertrouwde schelp op. We zijn nog nooit zo blij geweest met een benzinepomp. Wat hebben we geleerd: voor je aan een etappe begint, ALTIJD tanken!
We tanken de auto voller dan vol (eerst betalen, dan eventueel wisselgeld terugkrijgen) en halen een heerlijk broodje bij de Sub.
We zitten hier echt in de middle of nowhere, en de thermometer geeft 95F aan.
Dan verandert langzaam het landschap. Heel bijzonder met die nog altijd felblauwe lucht.
En dan blijkt dat er inderdaad 50 tinten grijs (en beige, en bruin, en rood) bestaan, want wat een bijzondere kleuren en bijzondere patronen.
We rijden over een lage bergkam en zien dan een vlakte naar beide kanten zo ver als je kunt kijken en een weg die richting de volgende bergkam gaat, maar dan net voor je 'm daar ziet, in het niets verdwijnt. Geweldig!
Bij de 2e bergkam staan ook borden dat de airco uit moet vanwege oververhitting van de motor. Dat zal voornamelijk voor de zomer gelden, maar de temperatuur loopt ook nu gewoon op naar 100F.
We stoppen nog een paar keer voor foto's, dat kan hier ook midden op de weg want we rijden niet alleen maar het is echt niet druk.
Rond 15.30 uur komen we bij het hotel uit. Dat is erg leuk opgezet in een soort westernstijl en is een soort 'dorpje' met een winkel, een benzinepomp, een restaurant en natuurlijk het hotel. De warmte is heel bijzonder. Net een warme föhn. Het is nogal overweldigend, het landschap hier in combinatie met de warmte.
De kamer past ook helemaal bij de stijl van hotel. Het enige minpuntje is dat het bed niet zo heel groot is. Maar dat maakt voor een nachtje niet zoveel uit.
Inmiddels is het hier 108F dus we gaan lekker naar het zwembad. Dat is niet heel groot, en natuurlijk behoorlijk warm, maar het koelt toch lekker af.
Om 18.40 gaan we bij de Sand Dunes, zo ongeveer aan de overkant van de weg, naar de zonsondergang kijken. Daarna rijden we die drie hele minuten weer terug en eten we heerlijk, en verrassend genoeg niet eens bijzonder duur, in het hotel restaurant.
We zitten nog even buiten te kijken naar de sterrenhemel, hoe langer je kijkt, hoe meer je er ziet. Dan gaan we naar bed met de wekker op vroeg; we willen bij de Sand Dunes de zonsopkomst zien en de zon is vroeg wakker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten